آقای روحانی؛ کمی هم احمدی نژاد باشید! مروز بسیاری بر این باور هستند که روحانی باید همچون تغییری که در سیاست خارجی داده است، ادبیات سیاسی خود در داخل را نیز تغییر دهد.

مصطفی داننده: رئیس جمهور روحانی یک تفاوت بزرگ با سه رئیس جمهور قبل از خود دارد. روحانی در 24 سال گذشته سه دولت با سه مشی سیاسی متفاوت را تجربه کرده است. او سیاست ورزی هاشمی رفسنجانی، آرام بودن خاتمی و بی پروا بودن احمدی نژاد را از نزدیک دیده است و حتی در دولت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و خاتمی مسئولیت دبیری شورای عالی امنیت ملی را برعهده داشته است. همین تجربه باعث شده است تا « شیخ دیپلمات» برای اداره مملکت، سه تجربه متفاوت داشته باشد. روحانی به علت نزدیکی سیاسی به هاشمی رفسنجانی و سید محمد خاتمی، سعی کرده است در سال اول دولت خود، از شیوه اسلاف روحانی خود استفاده کند. او تلاش کرده است با آرامش خاتمی و سیاست ورزی هاشمی با مشکلات کشور برخورد کند. نحوه سخن گفتن، شیوه برخورد با مخالفان و تلاش برای وحدت بیشتر بین قوا، نمونه بارز این استراتژی سیاسی روحانی است.

آخرین نمونه این سیاست روحانی، سخنان او در گفت‌وگوی تلویزیونی با مردم بود که گفت صلاح نمی‌بیند پاسخ منتقدان خود را بدهد. روحانی در این اندیشه است که با آرامش داخلی می‌تواند، به مسائل سیاست خارجی بپردازد و به همین علت در مقابل سخنان تمام منتقدان، سکوت کرده است و لبخند می‌زند.

این شیوه رئیس جمهور، اما منتقدانی دارد منتقدانی که از جنس دلواپسی نیستند، بلکه به دنبال این هستند که روحانی زودتر تکلیف خود را با منتقدان دولت روشن کند. روحانی امروز با طیفی روبرو است، که به هرشکلی به دنبال به بن بست رساندن دولت تدبیر و امید هستند. کشاندن وزرا به مجلس، برگزاری مراسم حاشیه‌ای به بهانه های نگران بودن و... منتقدان دولت روحانی از جنس مخالفان دولت‌های هاشمی، خاتمی و احمدی نژاد نیستند، آنها شیوه جدید مخالف خوانی را در کشور اجاره کرده‌اند. رفتار مجلس پنجم و راست گرایان سنتی ایران با دولت خاتمی، نمونه بارز انصاف منتقدان دولت‌های گذشته است. این روزها اما منتقدان چشم خود را بر روی تمام حقایق کشور بسته‌اند و کلامشان یک چیز است و آن هم ناکارآمد بودن دولت روحانی است.

امروز بسیاری بر این باور هستند که روحانی باید همچون تغییری که در سیاست خارجی داده است، ادبیات سیاسی خود در داخل را نیز تغییر دهد. روحانی در آستانه یک سالگی دولت خود، می‌تواند با تغییر گفتمان خود از خاتمی و هاشمی کمی به سوی احمدی نژاد بچرخد و از شیوه او برای برخورد با مخالفان استفاده کند. روحانی باید بالاخره پاسخ این منتقدان را بدهد و برای این کار چه شیوه‌ای بهتر از شیوه احمدی نژاد. احمدی نژاد سعی می‎‌کرد بدون هیچ سیاسی کاری در مورد مخالفان دولت خود سخن بگوید و این در حالی است که مخالفان او از جنس مخالفان احمدی نژاد نبودند. بسیاری انتظار دارند که روحانی به صورت مستقیم با مردم گفت وگو کند و از کارشکنی‌ها سخن به میان بیاورد.
زمان تغییر فرا رسیده است. روحانی سعی داشت تا انتخابات مجلس دهم، کج دار و مریز با مخالفان سر کند اما رفتار این افراد باعث شده است تا به این فکر کنیم که باید با منتقدان همچنان که هستند برخورد کرد. افکار عمومی، هدف اصلی منتقدان است و آنها به این می‌اندیشند، که اذهان عمومی را بر ضد روحانی کنند و به نظر می‌رسد با سکوت نیز نمی‌شود با آنان برخورد کرد. روحانی باید کمی هم احمدی نژاد باشد.