ابو سعيد خدرى از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم روايت كرده است كه پروردگار جهانيان به حضرت موسى بن عمران فرمود:

اى موسى! اگر تمام آسمانها و ساكنان آنها و هفت طبقه زمين را در يك كفّه، و لا اله الّا اللَّه را در كفّه ديگرى قرار دهند، در نزد من (كه خداوند جهانم) اين كفّه (از نظر ارزش) سنگين‏تر است. 

از جابر بن عبد اللَّه روايت شده است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: دو چيز است كه‏ موجب دو چيز ديگر است:
يكى، مردن با اقرار به يگانگى خداوند كه سبب ورود به بهشت است، و ديگرى مردن در حال شرك به خداى يگانه كه سبب ورود در دوزخ مى ‏شود.
جابر از امام باقر عليه السّلام روايت كرده است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: ذكر لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ را به مردگان خود تلقين كنيد، زيرا موجب آمرزش گناهان آنها مى ‏شود. عرض كردند: اى پيغمبر خدا! گفتن آن در حال سلامت و حيات چگونه است؟ فرمود:
باعث از بين رفتن بيشتر گناهان مى‏ گردد- و حضرت رسول اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم سه مرتبه اين جمله را تكرار كردند- زيرا اين ذكر سايه انس مؤمن است چه در زندگى، چه هنگام مرگ، و چه در روز محشر؛ و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود كه جبرئيل گفت: اى محمّد! كاش مى‏ ديدى كه در روز رستاخيز يك گروه با صورتى نورانى و درخشان در حالى كه ذكر (لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ، و اللَّه اكبر) بر زبان دارند، محشور مى‏ گردند؛ و گروه ديگرى كه با صورتى سياه به محشر درآيند كه شيون كنان فرياد مى‏ زنند: اى واى بر ما كه تباه شديم.