حسگرهای فشار این کفش تشخیص می‌دهند که کاربر چه زمانی کفش را پوشیده است، در این شرایط نوعی ریز موتور موجود در پاشنه به کار انداخته می‌شود تا بند کفش را متناسب با اندازه پا محکم ببندد.

زمانی که شخص می‌خواهد کفش را از پایش بیرون بیاورد، می‌تواند دو بار بر روی پاشنه ضربه بزند و این موتور نوعی فنر موجود در زبانه کفش را آزاد می‌کند؛ این فنر، بندهای کفش را به اندازه‌ای شل می‌کند که کاربر به راحتی بتواند کفش را از پایش بیرون بیاورد.

کفش جدید برای شارژ شدن نیازی به برق یا باتری ندارد، زیرا نیروی مورد نیاز را از طریق راه‌رفتن کاربر تامین می‌کند؛ این فناوری که هنوز در مرحله نمونه اولیه قرار دارد، انرژی راه‌رفتن کاربر را با استفاده از آهنرباهای موجود در هر لنگه کفش دریافت می‌کند.

کفش از این نیرو برای شارژ باتری استفاده می‌کند و یک ساعت راه‌رفتن برای بستن یک بار بندهای آن کفایت می‌کند، اما برای بازکردن بند نیازی به هیچ نیرویی نیست، زیرا این عمل صرفا به فنر متکی است.

دانشمندان در حال طراحی گجتی هستند که بتوان در کفش جاسازی کرد تا به عنوان نوعی سیستم راهبری عمل کند. این ابزار از قطب‌نما، سرعت‌سنج و ژیروسکوپ (برای تعیین جهت) به منظور رهگیری حرکات کاربر استفاده خواهد کرد و طراحان امیدوارند چنین ویژگی در مواقع اضطراری به راهبری تیم‌های نجات در ساختمان‌های ناآشنا کمک کند.

استفاده از این کفش برای افراد سالمند، معلول و کودکان بسیار مناسب است.

جزئیات این فناوری در مجله Smart Materials And Structures منتشر شده است.